Για τη διερεύνηση της απόδοσης της εκπαίδευσης παρακολούθησης πολλαπλών αντικειμένων (MOT) του NeuroTracker σε περιβάλλοντα 2D και 3D, τόσο σε υγιή όσο και σε άτομα με διάσειση, σε τρία περιβάλλοντα μελέτης.

‍

86 συμμετέχοντες ηλικίας μεταξύ 8 και 91 ετών, ολοκλήρωσαν 30 συνεδρίες NeuroTracker κατά τη διάρκεια δέκα επισκέψεων. Τα άτομα ανατέθηκαν σε μία από τις τρεις μελέτες: μια σύγκριση περιβάλλοντος 2-D έναντι 3-D εκπαίδευσης (n=58), μια σύγκριση της 3-D εκπαίδευσης μεταξύ των ηλικιωμένων πληθυσμών (n=38) ή μια σύγκριση 3- D εκπαίδευση μεταξύ πληθυσμών με διάσειση (n=34, χωρίς διάσειση, πρόσφατα διάσειση και παρατεταμένη διάσειση).

Η εκπαίδευση NeuroTracker σε 3-D έδειξε όφελος σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και τους πληθυσμούς με διάσειση, αποδεικνύοντας ότι όλα τα άτομα θα μπορούσαν να αυξήσουν την απόδοση. Κατά τη σύγκριση της μαθησιακής απόδοσης μεταξύ ηλικιωμένων ατόμων, τα ποσοστά μάθησης NeuroTracker αυξήθηκαν με μικρότερο ρυθμό (p<0,05). Οι τάσεις ήταν παρόμοιες για την ομάδα διάσεισης, όπου όσο περισσότερο ένα άτομο υπέφερε από συμπτώματα διάσεισης, τόσο χαμηλότερη ήταν η αρχική βαθμολογία NeuroTracker. Ωστόσο, έδειξαν επίσης υψηλότερο ποσοστό μαθησιακής απόδοσης κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η ανταπόκριση στα 2-D και 3-D εκπαιδευτικά περιβάλλοντα. Σημαντικές διαφορές ήταν εμφανείς όταν συγκρίθηκαν τα περιβάλλοντα, με τους συμμετέχοντες στο τρισδιάστατο περιβάλλον να υπερτερούν των ατόμων στο δισδιάστατο περιβάλλον. Επιπλέον, η εναλλαγή από το περιβάλλον 3-D στο 2-D περιβάλλον αποδείχθηκε ότι είναι επιζήμια για την απόδοση.

Ο συγγραφέας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι φαίνεται ότι ο εγκέφαλος δεν επεξεργάζεται μονοφθάλμια συνθήματα (2-D) για ένα τρισδιάστατο περιβάλλον, με τον ίδιο ρυθμό ή επίπεδο δεξιοτήτων, όπως μπορεί να υποδείξει διόφθαλμα για ένα 3-D περιβάλλον (3-D). Καθώς οι συμμετέχοντες που εκπαιδεύτηκαν στο 3-D έδειξαν υψηλότερη καμπύλη μάθησης σε όλο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αυτά τα ευρήματα καταδεικνύουν περαιτέρω το πρόσθετο όφελος και τις δυνατότητες μάθησης κατά την εκπαίδευση MOT σε ένα τρισδιάστατο περιβάλλον.

‍

Για να εξετάσει τις βασικές σχέσεις μεταξύ του Εργαλείου Αξιολόγησης Αθλητικής Διάσεισης 3 (SCAT3), του Τεστ King-Devick (KDT) και της Τρισδιάστατης Παρακολούθησης Πολλαπλών Αντικειμένων (NeuroTracker).

304 υγιείς, χωρίς διάσειση, αθλητές (101 γυναίκες, 203 άνδρες), ηλικίας 11-20 ετών, ολοκλήρωσαν το SCAT3, το KDT και το NeuroTracker σε μία μόνο επίσκεψη. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν για να διαπιστωθεί εάν κάποιες πτυχές του SCAT3 ή του KDT προέβλεπαν τις βασικές γραμμές 3D NeuroTracker.

Οι δοκιμές εξαρτημάτων του SCAT3 και του KDT εξήγησαν ένα σημαντικό ποσοστό της διακύμανσης στα κατώφλια ταχύτητας NeuroTracker. Οι δοκιμές King Devick Test, Delayed Recall και tests συντονισμού είχαν την υψηλότερη προγνωστική εγκυρότητα για τις βασικές γραμμές NeuroTracker. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι αυτοί οι συσχετισμοί θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολύτιμες πληροφορίες για την καλύτερη ενημέρωση των κλινικών ιατρών που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων για την επιστροφή στο παιχνίδι.

Για να εξετάσει τα αποτελέσματα μάθησης του NeuroTracker σε νέους με και χωρίς mTBI και να διερευνήσει εάν το NeuroTracker μπορεί να εκπαιδεύσει την οπτική αντίληψη μετά το mTBI για την τόνωση της ανάκαμψης και την ενημέρωση των αποφάσεων επιστροφής στη δραστηριότητα.

34 άνδρες και γυναίκες συμμετέχοντες, ηλικίας 9–18 ετών, ολοκλήρωσαν 18 συνεδρίες NeuroTracker Core σε 6 επισκέψεις. 20 από τους συμμετέχοντες ήταν μάρτυρες, χωρίς ιστορικό mTBI. 14 συμμετέχοντες είχαν πρόσφατο ιστορικό mTBI, αλλά δεν είχαν συμπτώματα.

Και οι δύο ομάδες βελτιώθηκαν στην εργασία NeuroTracker με την πάροδο του χρόνου. Η ομάδα ελέγχου έδειξε μια ισχυρή καμπύλη μάθησης, με 79% αύξηση στα κατώφλια ταχύτητας κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Η ομάδα mTBI έδειξε ελάχιστη μάθηση στις πρώτες 6 συνεδρίες, στη συνέχεια μια παρόμοια ισχυρή καμπύλη μάθησης στις επόμενες 12 συνεδρίες, με 66% αύξηση στα συνολικά κατώφλια ταχύτητας. Η διαφορά στη μάθηση στις πρώτες 6 συνεδρίες υποδηλώνει ότι τα γνωστικά ελλείμματα επιμένουν σε ένα στάδιο χωρίς συμπτώματα μετά το mTBI και ότι απαιτούνται καλύτερες κλινικές αξιολογήσεις για να αποκαλυφθούν τέτοια λειτουργικά ελλείμματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τόσο οι υγιείς νέοι όσο και οι νέοι με mTBI μπορούν να ωφεληθούν από την εκπαίδευση NeuroTracker με σημαντικά μαθησιακά αποτελέσματα. Αυτή η μελέτη υποδηλώνει ότι το NeuroTracker θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένας φθηνός και εύκολα προσβάσιμος ανιχνευτής αποκατάστασης για παιδιατρικά mTBI και ότι τα παιδιά μπορούν να επωφεληθούν από την εκπαίδευση μετά το mTBI.

Να διερευνηθεί η πιθανότητα οι βαθμολογίες NeuroTracker να είναι δείκτης λειτουργικής ανάκαμψης μετά από ήπια τραυματική εγκεφαλική βλάβη (mTBI).

Είκοσι παιδιά και έφηβοι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν 18 συνεδρίες NeuroTracker κατά τη διάρκεια 6 επισκέψεων. Δέκα συμμετέχοντες στην πειραματική ομάδα είχαν προηγουμένως υποστεί διάσειση (μεταξύ 2014-2017) και είχαν λάβει άδεια για πλήρη επιστροφή στις δραστηριότητες, που καθορίστηκε από τυποποιημένες δοκιμές από μια διεπιστημονική ομάδα. Δέκα συμμετέχοντες στην υγιή ομάδα ελέγχου δεν είχαν προηγούμενο ιστορικό mTBI. Χορηγήθηκε μια εκ των υστέρων αξιολόγηση κλινικών μέτρων που επικυρώθηκαν για τον πληθυσμό mTBI, συμπεριλαμβανομένης της ισορροπίας και του συντονισμού (υποδοκιμασίες ισορροπίας και διμερούς συντονισμού του τεστ κινητικής επάρκειας Bruinkinks Oseretsky), αυτοαναφερόμενη κόπωση (πολυδιάστατη κλίμακα κόπωσης Peds-QL), αυτο -αποτελεσματικότητα στις αθλητικές δεξιότητες και στην παρουσίαση mTBI που σχετίζεται με τη σωματική δραστηριότητα, και μια ηλεκτρονική μπαταρία γνωστικού τεστ (ImPACT).

Τα παιδιά και στις δύο ομάδες εμφάνισαν παρόμοιες καμπύλες μάθησης με την εργασία NeuroTracker, χωρίς να παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές στην απόκριση στην προπόνηση και στις βαθμολογίες κατωφλίου ταχύτητας. Ομοίως, δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στα κλινικά μέτρα μεταξύ των ομάδων για την αρχική και την τελική επίσκεψη. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι τα παιδιά που θεωρείται ότι έχουν αναρρώσει κλινικά από μια εξειδικευμένη κλινική mTBI επιτυγχάνουν κέρδη στην απόδοση του NeuroTracker παρόμοια με εκείνη των υγιών μαρτύρων. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της κατάλληλης κλινικής διαχείρισης μετά το mTBI, καθώς και την πιθανή χρήση του NeuroTracker για την παρακολούθηση της εξέλιξης του τραυματισμού και τη χρήση του ως κλινικός δείκτης ανάρρωσης.

Για να διερευνηθεί εάν η κύρια ανάγκη για πιο αποτελεσματικά εργαλεία αξιολόγησης διάσεισης στον αθλητισμό μπορεί να αντιμετωπιστεί από το NeuroTracker και να συγκριθούν τυχόν διαφορές με τις παραδοσιακά χρησιμοποιούμενες αξιολογήσεις.

59 επαγγελματίες αθλητές δοκιμάστηκαν με τα τεστ NeuroTracker (3 βασικές συνεδρίες), την Τυποποιημένη Αξιολόγηση Διάσεισης (SAC) και το Σύστημα Βαθμολόγησης Σφάλματος Τροποποιημένης Ισορροπίας (M-BESS), το καθένα σε 48 ώρες μετά από έναν τραυματισμό διάσεισης. Οι δοκιμές επαναλήφθηκαν σε κατάσταση επιστροφής στο παιχνίδι (RTP) ακολουθώντας ένα τυπικό πρωτόκολλο διαχείρισης διάσεισης. Η πλειοψηφία των αθλητών ταξινομήθηκε με σοβαρές διάσειση, όπως προσδιορίστηκε από ειδικό νευρολόγο. Επιπρόσθετα, τα κανονιστικά δεδομένα NeuroTracker για υγιείς αθλητές ελίτ χρησιμοποιήθηκαν για αναλυτική αναφορά, μαζί με τις βασικές γραμμές πριν από τη σεζόν στις δοκιμές SAC και M-BESS για 32 από τους 59 τραυματισμένους αθλητές.

Πολλαπλές στατιστικές αναλύσεις των δοκιμών αποκάλυψαν τα ακόλουθα. Σε σύγκριση με τους αθλητές υγείας, η μαθησιακή λειτουργία εντός των 48 ωρών μετά τη διάσειση ήταν εντελώς διαταραγμένη για τους τραυματισμένους αθλητές. Οι βαθμολογίες NeuroTracker στις 48 ώρες ήταν σημαντικά χαμηλότερες από το κανονικό και συσχετίστηκαν με τον συνολικό αριθμό των συμπτωμάτων που αναφέρθηκαν. Οι βαθμολογίες NeuroTracker για τις αξιολογήσεις RTP αποκάλυψαν σημαντική βελτίωση στις βαθμολογίες NeuroTracker (αν και ακόμα κάτω από τα επίπεδα υγιών αθλητών). Συγκριτικά, η χρησιμότητα των δοκιμών SAC και M-BESS για την παρακολούθηση της διάσεισης βρέθηκε να είναι αδύναμη, με περιορισμένη ή αμελητέα συσχέτιση με τις βασικές γραμμές πριν από τη σεζόν, όπως επιβεβαιώνεται σε άλλες μελέτες. Για πρώτη φορά, αυτή η μελέτη καταδεικνύει τον μοναδικό ρόλο του NeuroTracker στην παρακολούθηση της διάσεισης που σχετίζεται με τον αθλητισμό, αντιμετωπίζοντας ορισμένες από τις απαιτήσεις που απαιτούνται για την κατάλληλη ανταπόκριση στις απαιτήσεις του πραγματικού αθλητισμού.

Για τη διερεύνηση του NeuroTracker ως εναλλακτικού ή πρόσθετου εργαλείου αξιολόγησης για ασθενείς με μακροχρόνιο σύνδρομο μετά τη διάσειση (PCS).

Ένα μεγάλο δείγμα 457 ανδρών και γυναικών ηλικίας 6 έως 73 ετών, αξιολογήθηκαν στο NeuroTracker (3 συνεδρίες), την Αξιολόγηση Αθλητικής Διάσεισης (SCAT), τη γνωστική ικανότητα και την ισορροπία. 265 συμμετέχοντες δεν είχαν ιστορικό διάσεισης, 135 άτομα ήταν ασυμπτωματικά με προηγούμενη διάσειση και 57 άτομα ήταν επί του παρόντος συμπτωματικά με διάσειση. Ένα μοντέλο Πρόβλεψης Δέντρου Αποφάσεων χρησιμοποιήθηκε για να παρέχει μια πιο περίπλοκη εκτίμηση της τρέχουσας κατάστασης διάσεισης.

Σε άτομα ηλικίας κάτω των 13 ετών (μόνο για άνδρες), δεν βρέθηκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των βαθμολογιών NeuroTracker και της κατάστασης διάσεισης, αλλά βαθμολογίες που σχετίζονται θετικά με τα αποτελέσματα SCAT. Σε άτομα ηλικίας 13 ετών και άνω, οι βαθμολογίες NeuroTracker ήταν σημαντικά χαμηλότερες στα συμπτωματικά άτομα, σε σχέση με άτομα που ήταν ασυμπτωματικά ή δεν είχαν προηγούμενο ιστορικό διάσεισης. Τα αποτελέσματα του NeuroTracker δεν συσχετίστηκαν σημαντικά με τις βαθμολογίες SCAT, αλλά συσχετίστηκαν θετικά με τις αξιολογήσεις γνωστικής ικανότητας και ισορροπίας.

Δέντρο αποφάσεων Πρόβλεψη PCS χρησιμοποιώντας βαθμολογίες NeuroTracker, δημογραφικές πληροφορίες και αριθμό ημερών από τον τραυματισμό. Το μοντέλο ήταν πολύ ισχυρό στην ταξινόμηση της κατάστασης διάσεισης (συμπτωματικό, ασυμπτωματικό και χωρίς ιστορικό), με εξαιρετική ακρίβεια ειδικότητας 97,8%. Αυτό αντιπροσωπεύει τη μέγιστη ακρίβεια οποιωνδήποτε αναφερόμενων εναλλακτικών λύσεων, οι οποίες έχουν επικεντρωθεί κατά κύριο λόγο μόνο στην κατάσταση τραυματισμού αμέσως μετά τη διάσειση, δηλαδή όταν είναι πιο ξεκάθαρη η διάγνωση. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η διαγνωστική αποτελεσματικότητα είναι αξιοσημείωτη και υπέθεσαν ότι αυτό το είδος επιτυχίας μπορεί να οφείλεται στις νευρολογικές απαιτήσεις για την αντίληψη κίνησης που προκαλεί το NeuroTracker.