Για να εξετάσει τα αποτελέσματα μάθησης του NeuroTracker σε νέους με και χωρίς mTBI και να διερευνήσει εάν το NeuroTracker μπορεί να εκπαιδεύσει την οπτική αντίληψη μετά το mTBI για την τόνωση της ανάκαμψης και την ενημέρωση των αποφάσεων επιστροφής στη δραστηριότητα.
34 άνδρες και γυναίκες συμμετέχοντες, ηλικίας 9–18 ετών, ολοκλήρωσαν 18 συνεδρίες NeuroTracker Core σε 6 επισκέψεις. 20 από τους συμμετέχοντες ήταν μάρτυρες, χωρίς ιστορικό mTBI. 14 συμμετέχοντες είχαν πρόσφατο ιστορικό mTBI, αλλά δεν είχαν συμπτώματα.
Και οι δύο ομάδες βελτιώθηκαν στην εργασία NeuroTracker με την πάροδο του χρόνου. Η ομάδα ελέγχου έδειξε μια ισχυρή καμπύλη μάθησης, με 79% αύξηση στα κατώφλια ταχύτητας κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Η ομάδα mTBI έδειξε ελάχιστη μάθηση στις πρώτες 6 συνεδρίες, στη συνέχεια μια παρόμοια ισχυρή καμπύλη μάθησης στις επόμενες 12 συνεδρίες, με 66% αύξηση στα συνολικά κατώφλια ταχύτητας. Η διαφορά στη μάθηση στις πρώτες 6 συνεδρίες υποδηλώνει ότι τα γνωστικά ελλείμματα επιμένουν σε ένα στάδιο χωρίς συμπτώματα μετά το mTBI και ότι απαιτούνται καλύτερες κλινικές αξιολογήσεις για να αποκαλυφθούν τέτοια λειτουργικά ελλείμματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τόσο οι υγιείς νέοι όσο και οι νέοι με mTBI μπορούν να ωφεληθούν από την εκπαίδευση NeuroTracker με σημαντικά μαθησιακά αποτελέσματα. Αυτή η μελέτη υποδηλώνει ότι το NeuroTracker θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ένας φθηνός και εύκολα προσβάσιμος ανιχνευτής αποκατάστασης για παιδιατρικά mTBI και ότι τα παιδιά μπορούν να επωφεληθούν από την εκπαίδευση μετά το mTBI.
Μια συνδυασμένη προπονητική παρέμβαση NeuroTracker και Dynavision διάρκειας 2 εβδομάδων βελτιώνει τις γνωστικές κινητικές λειτουργίες που έχουν εξασθενήσει σε παιδιά που έχουν επιζήσει από καρκίνο.
Να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της βραχυπρόθεσμης γνωστικής και κινητικής εκπαίδευσης που στοχεύει στην οπτικοκινητική ολοκλήρωση σε επιζώντες PFT χρησιμοποιώντας συσκευές εκπαίδευσης.
63 παιδιά που επέζησαν από καρκίνο μεταξύ 6 και 17 ετών εξετάστηκαν για τα βασικά επίπεδα στις γνωστικές και κινητικές λειτουργίες. Στη συνέχεια, οι ασθενείς χωρίστηκαν σε μια ομάδα χωρίς παρέμβαση και μια ομάδα παρέμβασης που πραγματοποίησε 6 συνεδρίες γνωστικής κινητικής εκπαίδευσης (NeuroTracker και Dynavision) για 2 εβδομάδες. Στη συνέχεια, και οι δύο ομάδες τέθηκαν ξανά στη γραμμή βάσης.
Τα πρωταρχικά αποτελέσματα αποκάλυψαν ότι η παρέμβαση της γνωστικής κινητικής εκπαίδευσης αύξησε τις αδρές και λεπτές κινητικές δεξιότητες, τον κινητικό συντονισμό, την οπτικοκινητική ολοκλήρωση και την οπτική επεξεργασία. Τα δευτερεύοντα αποτελέσματα έδειξαν ότι η ηλικία ήταν ένας ευαίσθητος παράγοντας στη μείωση των γνωστικών, κινητικών και οφθαλμικών λειτουργιών που σχετίζεται με τον καρκίνο, καθώς και στα ειδικά χαρακτηριστικά του καρκίνου. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τέτοιες βραχυπρόθεσμες μέθοδοι αποκατάστασης μπορούν να είναι χρήσιμες στην παιδιατρική ογκολογική πρακτική.
Μία μόνο συνεδρία του NeuroTracker είναι ένας χρήσιμος δείκτης των επιπτώσεων των mTBIs.
Για να προσδιορίσετε εάν το NeuroTracker (3D-MOT) μπορεί να χρησιμεύσει ως αποτελεσματικό εργαλείο αξιολόγησης διάσεισης.
485 συμμετέχοντες (8 έως 71 ετών) με και χωρίς ιστορικό διάσεισης ολοκλήρωσαν μια βασική γραμμή NeuroTracker 3 συνεδριών.
Βρέθηκαν σημαντικές κύριες επιδράσεις στις βαθμολογίες NeuroTracker για συμμετέχοντες με ιστορικό mBTI, πιο αξιοσημείωτες στην πρώτη από τις 3 συνεδρίες. Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι ακόμη και μία μόνο συνεδρία του NeuroTracker (6 λεπτά) είναι ένας χρήσιμος δείκτης του mTBI.
Το NeuroTracker είναι ένα ασφαλές και πολλά υποσχόμενο εργαλείο στην κλινική διαχείριση παιδιατρικών mTBIs.
Για να αντιμετωπιστούν τα τρέχοντα ερευνητικά κενά στην κλινική διαχείριση του παιδιατρικού mTBI και να διαπιστωθεί εάν η χρήση του NeuroTracker μπορεί να βοηθήσει να ξεπεραστούν αυτά τα κενά.
Ως πρώτο στάδιο, 213 παιδιά αξιολογήθηκαν αυστηρά μέσα σε 10 ημέρες από τη στιγμή που υπέστησαν τραυματισμό mTBI για να καθοριστεί εάν τέτοιες αξιολογήσεις θα μπορούσαν να είναι προγνωστικές για το χρόνο ανάρρωσης. Ένα δεύτερο στάδιο αξιολόγησε τη σκοπιμότητα 10 mTBI συμπτωματικών παιδιών που ανέχονταν 6 συνεδρίες NeuroTracker. Το τρίτο στάδιο της μελέτης συνέκρινε διαφορές στα ποσοστά μάθησης NeuroTracker μεταξύ 20 παιδιών μετά το mTBI και 14 υγιών παιδιών. Το τέταρτο στάδιο συνέκρινε 10 παιδιά που ανέρρωσαν κλινικά από mTBI με 10 υγιή παιδιά. Το τελικό στάδιο συνέκρινε τα ποσοστά μάθησης του NeuroTracker μεταξύ 10 κλινικά ανακτημένων παιδιών mTBI και 12 παιδιών σε διάφορα στάδια ανάρρωσης.
Το πρώτο στάδιο διαπίστωσε ότι μια συνδυασμένη βαθμολογία συμπτωμάτων μετά τη διάσειση ήταν αποτελεσματική στην πρόβλεψη της καθυστερημένης ανάρρωσης. Το δεύτερο στάδιο διαπίστωσε ότι η εκπαίδευση με NeuroTracker ήταν καλά ανεκτή και θεωρήθηκε ασφαλής στη συμπτωματική παιδιατρική mTBI. Το τρίτο στάδιο διαπίστωσε ότι και οι δύο ομάδες βελτιώθηκαν στο NeuroTracker με την εκπαίδευση, αλλά ότι τα αρχικά ποσοστά μάθησης ήταν χαμηλότερα για την ομάδα mTBI. Το τέταρτο στάδιο δεν βρήκε διαφορές στη μάθηση του NeuroTracker μεταξύ κλινικά ανακτημένων παιδιών mTBI και υγιών παιδιών. Η τελική φάση διαπίστωσε ότι τα παιδιά σε διάφορα στάδια ανάκαμψης είχαν χαμηλότερα αρχικά ποσοστά μάθησης NeuroTracker σε σύγκριση με την ομάδα κλινικά ανάκτησης. Ο ερευνητής κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το NeuroTracker είναι ένα ασφαλές και πολλά υποσχόμενο εργαλείο στη διαχείριση παιδιατρικών mTBIs.
Τα άτομα mTBI εμφανίζουν αρχικά χαμηλότερη απόδοση από τα υγιή άτομα ελέγχου στο NeuroTracker, αλλά εμφανίζουν ισχυρές μαθησιακές αποκρίσεις ειδικά για την εκπαίδευση 3D.
Για τη διερεύνηση της απόδοσης της εκπαίδευσης παρακολούθησης πολλαπλών αντικειμένων (MOT) του NeuroTracker σε περιβάλλοντα 2D και 3D, τόσο σε υγιή όσο και σε άτομα με διάσειση, σε τρία περιβάλλοντα μελέτης.
86 συμμετέχοντες ηλικίας μεταξύ 8 και 91 ετών, ολοκλήρωσαν 30 συνεδρίες NeuroTracker κατά τη διάρκεια δέκα επισκέψεων. Τα άτομα ανατέθηκαν σε μία από τις τρεις μελέτες: μια σύγκριση περιβάλλοντος 2-D έναντι 3-D εκπαίδευσης (n=58), μια σύγκριση της 3-D εκπαίδευσης μεταξύ των ηλικιωμένων πληθυσμών (n=38) ή μια σύγκριση 3- D εκπαίδευση μεταξύ πληθυσμών με διάσειση (n=34, χωρίς διάσειση, πρόσφατα διάσειση και παρατεταμένη διάσειση).
Η εκπαίδευση NeuroTracker σε 3-D έδειξε όφελος σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και τους πληθυσμούς με διάσειση, αποδεικνύοντας ότι όλα τα άτομα θα μπορούσαν να αυξήσουν την απόδοση. Κατά τη σύγκριση της μαθησιακής απόδοσης μεταξύ ηλικιωμένων ατόμων, τα ποσοστά μάθησης NeuroTracker αυξήθηκαν με μικρότερο ρυθμό (p<0,05). Οι τάσεις ήταν παρόμοιες για την ομάδα διάσεισης, όπου όσο περισσότερο ένα άτομο υπέφερε από συμπτώματα διάσεισης, τόσο χαμηλότερη ήταν η αρχική βαθμολογία NeuroTracker. Ωστόσο, έδειξαν επίσης υψηλότερο ποσοστό μαθησιακής απόδοσης κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η ανταπόκριση στα 2-D και 3-D εκπαιδευτικά περιβάλλοντα. Σημαντικές διαφορές ήταν εμφανείς όταν συγκρίθηκαν τα περιβάλλοντα, με τους συμμετέχοντες στο τρισδιάστατο περιβάλλον να υπερτερούν των ατόμων στο δισδιάστατο περιβάλλον. Επιπλέον, η εναλλαγή από το περιβάλλον 3-D στο 2-D περιβάλλον αποδείχθηκε ότι είναι επιζήμια για την απόδοση.
Ο συγγραφέας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι φαίνεται ότι ο εγκέφαλος δεν επεξεργάζεται μονοφθάλμια συνθήματα (2-D) για ένα τρισδιάστατο περιβάλλον, με τον ίδιο ρυθμό ή επίπεδο δεξιοτήτων, όπως μπορεί να υποδείξει διόφθαλμα για ένα 3-D περιβάλλον (3-D). Καθώς οι συμμετέχοντες που εκπαιδεύτηκαν στο 3-D έδειξαν υψηλότερη καμπύλη μάθησης σε όλο το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αυτά τα ευρήματα καταδεικνύουν περαιτέρω το πρόσθετο όφελος και τις δυνατότητες μάθησης κατά την εκπαίδευση MOT σε ένα τρισδιάστατο περιβάλλον.
Το SCAT3 και το KDT συσχετίζονται σημαντικά με τη διακύμανση στις βασικές γραμμές NeuroTracker σε μεγάλους πληθυσμούς ανδρών και γυναικών αθλητών.
Για να εξετάσει τις βασικές σχέσεις μεταξύ του Εργαλείου Αξιολόγησης Αθλητικής Διάσεισης 3 (SCAT3), του Τεστ King-Devick (KDT) και της Τρισδιάστατης Παρακολούθησης Πολλαπλών Αντικειμένων (NeuroTracker).
304 υγιείς, χωρίς διάσειση, αθλητές (101 γυναίκες, 203 άνδρες), ηλικίας 11-20 ετών, ολοκλήρωσαν το SCAT3, το KDT και το NeuroTracker σε μία μόνο επίσκεψη. Τα αποτελέσματα αναλύθηκαν για να διαπιστωθεί εάν κάποιες πτυχές του SCAT3 ή του KDT προέβλεπαν τις βασικές γραμμές 3D NeuroTracker.
Οι δοκιμές εξαρτημάτων του SCAT3 και του KDT εξήγησαν ένα σημαντικό ποσοστό της διακύμανσης στα κατώφλια ταχύτητας NeuroTracker. Οι δοκιμές King Devick Test, Delayed Recall και tests συντονισμού είχαν την υψηλότερη προγνωστική εγκυρότητα για τις βασικές γραμμές NeuroTracker. Οι συγγραφείς προτείνουν ότι αυτοί οι συσχετισμοί θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολύτιμες πληροφορίες για την καλύτερη ενημέρωση των κλινικών ιατρών που είναι υπεύθυνοι για τη λήψη αποφάσεων για την επιστροφή στο παιχνίδι.
Τα παιδιά στην κλινική ανάκαμψη μετά το mTBI επιτυγχάνουν κέρδη στην απόδοση του NeuroTracker παρόμοια με εκείνη των υγιών συνομήλικων.
Να διερευνηθεί η πιθανότητα οι βαθμολογίες NeuroTracker να είναι δείκτης λειτουργικής ανάκαμψης μετά από ήπια τραυματική εγκεφαλική βλάβη (mTBI).
Είκοσι παιδιά και έφηβοι συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν 18 συνεδρίες NeuroTracker κατά τη διάρκεια 6 επισκέψεων. Δέκα συμμετέχοντες στην πειραματική ομάδα είχαν προηγουμένως υποστεί διάσειση (μεταξύ 2014-2017) και είχαν λάβει άδεια για πλήρη επιστροφή στις δραστηριότητες, που καθορίστηκε από τυποποιημένες δοκιμές από μια διεπιστημονική ομάδα. Δέκα συμμετέχοντες στην υγιή ομάδα ελέγχου δεν είχαν προηγούμενο ιστορικό mTBI. Χορηγήθηκε μια εκ των υστέρων αξιολόγηση κλινικών μέτρων που επικυρώθηκαν για τον πληθυσμό mTBI, συμπεριλαμβανομένης της ισορροπίας και του συντονισμού (υποδοκιμασίες ισορροπίας και διμερούς συντονισμού του τεστ κινητικής επάρκειας Bruinkinks Oseretsky), αυτοαναφερόμενη κόπωση (πολυδιάστατη κλίμακα κόπωσης Peds-QL), αυτο -αποτελεσματικότητα στις αθλητικές δεξιότητες και στην παρουσίαση mTBI που σχετίζεται με τη σωματική δραστηριότητα, και μια ηλεκτρονική μπαταρία γνωστικού τεστ (ImPACT).
Τα παιδιά και στις δύο ομάδες εμφάνισαν παρόμοιες καμπύλες μάθησης με την εργασία NeuroTracker, χωρίς να παρουσιάζουν σημαντικές διαφορές στην απόκριση στην προπόνηση και στις βαθμολογίες κατωφλίου ταχύτητας. Ομοίως, δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στα κλινικά μέτρα μεταξύ των ομάδων για την αρχική και την τελική επίσκεψη. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι τα παιδιά που θεωρείται ότι έχουν αναρρώσει κλινικά από μια εξειδικευμένη κλινική mTBI επιτυγχάνουν κέρδη στην απόδοση του NeuroTracker παρόμοια με εκείνη των υγιών μαρτύρων. Αυτό υπογραμμίζει τη σημασία της κατάλληλης κλινικής διαχείρισης μετά το mTBI, καθώς και την πιθανή χρήση του NeuroTracker για την παρακολούθηση της εξέλιξης του τραυματισμού και τη χρήση του ως κλινικός δείκτης ανάρρωσης.