6 Θρύλοι που Σφυρηλάτησαν την Ιστορία του Στίβου

Οι μεγάλοι του αθλητισμού του σήμερα έχουν όλοι τουλάχιστον μια ιστορία να πουν για θρύλους που τους ενέπνευσαν στην πορεία τους προς τη δόξα. Πρόκειται για μια επιλογή από πραγματικά εμβληματικές δυνάμεις στον κόσμο του στίβου, μαζί με επαναπροσδιορισμό των στιγμών στην καριέρα τους.

Ο Ρότζερ Μπάνιστερ σπάει το φράγμα των 4 λεπτών

Ο Μπάνιστερ έγινε ο κλασικός εμβληματικός θρύλος του αθλητισμού όχι τόσο λόγω της αθλητικής του ικανότητας, αλλά επειδή ανέλαβε αυτό που πολλοί ειδικοί θεωρούσαν αδύνατο. Αυτή η συναρπαστική ιδέα της εποχής ήταν το σπάσιμο του «φράγματος». Πολλοί άνδρες έχουν διανύσει ένα μίλι σε λιγότερο από 4 λεπτά έκτοτε, αλλά όταν ο Roger Bannister το έκανε για πρώτη φορά το 1954, άλλαξε τα όρια για το τι ήταν δυνατό για την ανθρωπότητα. Η είδηση ​​προκάλεσε σοκ σε όλο τον κόσμο, ανοίγοντας μελλοντικές πύλες για να εμπνεύσει γενιές αθλητών να κατακτήσουν το ακατάκτητο.

Ο Τζέσι Όουενς κερδίζει 4 χρυσά μετάλλια

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες που διεξήχθησαν πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είδαν πολλές πολιτικές ατζέντες να παίζονται στο γήπεδο. Ο Χίτλερ χρησιμοποίησε περίφημα τους αγώνες του 1936 για να προσπαθήσει να επιδείξει την υπεροχή των Άρεων και να τονίσει την κατωτερότητα της αφρικανικής φυλής. Επιπλέον, η Αμερική ήταν επίσης βαθιά εμπλεγμένη σε φυλετικές εντάσεις. Ο Τζέσι Όουενς πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες αντιμετωπίζοντας πολιτικές αναταραχές από όλες τις πλευρές. Ανεξάρτητα από αυτό, σφράγισε τη μοίρα του ως θρύλος των Ολυμπιακών Αγώνων με το ρυθμό και την αποφασιστικότητά του, αφήνοντας το Βερολίνο με χρυσά μετάλλια στα 100 μέτρα, στα 200 μέτρα, στο άλμα εις μήκος και στη σκυταλοδρομία 4 × 100 μέτρων. Η δύναμη της πολιτικής μέσα από το επίτευγμα ενός μόνο αθλητή δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

Ο Emile Zatopek κατακτά όλα τα γεγονότα από απόσταση

Έχοντας μόλις κερδίσει τα 5.000 μ., τα 10.000 μ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι, ο Εμίλ Ζάτοπεκ έμελλε να γίνει θρύλος του αθλητισμού με τον πιο τολμηρό τρόπο που θα μπορούσε να φανταστεί κανείς. Με την αξιοσημείωτη προσωπικότητα και το εξαντλητικό πρόγραμμα προπόνησης ως συνταγή επιτυχίας, ο Τσέχος αποφάσισε να πάρει τον μαραθώνιο, μια απόσταση 42 χιλιομέτρων - πάνω από τέσσερις φορές πιο μακριά από τα 10.000 μέτρα. Το πρόβλημά του είναι ότι δεν είχε τρέξει ποτέ μαραθώνιο στη ζωή του! Όπως ήταν φυσικό, θεωρούνταν αουτσάιντερ. Επιπλέον, ήταν επίσης αντίπαλος του Τζιμ Πίτερς, ενός Βρετανού δρομέα που είχε καταρρίψει το παγκόσμιο ρεκόρ λίγες εβδομάδες νωρίτερα.

Ο Ζάτοπεκ πρόλαβε τον Πίτερς στα μισά του αγώνα και τον ρώτησε αν ο ρυθμός ήταν πολύ γρήγορος, ο Πίτερς απάντησε ψευδώς ότι ήταν πολύ αργός για να σπάσει την εμπιστοσύνη του. Σε κάτι που θα έμοιαζε περίεργο ακόμα και σε μια ταινία, ο Zatopek απάντησε αμέσως επιταχύνοντας μακριά στην ακτή για τη νίκη. Ήταν ίσως η μεγαλύτερη αθλητική νίκη «πρωτάρηδων» ποτέ ή έκτοτε.

Ο Bob Beamon πηδάει στα βιβλία της ιστορίας

Η δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου ρεκόρ σε οποιοδήποτε άθλημα απαιτεί τεράστια σκληρή δουλειά για να ξεπεράσετε το προηγούμενο ρεκόρ. Ο Μπομπ Μπίμον έγραψε ιστορία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 με ένα άλμα τόσο επικό, που συνέβη σαν ένα μπουλόνι από το μπλε. Περνώντας στα ύψη μέσα από το στάδιο του Μεξικού, το άλμα του έσπασε το προηγούμενο ρεκόρ κατά σχεδόν δύο ολόκληρα πόδια. Πήδηξε τόσο μακριά που το Ολυμπιακό σύστημα μέτρησης δεν μπορούσε να το καλύψει και έπρεπε να επινοηθεί μια νέα μέθοδος επί τόπου.

Απόδειξη ενός σπουδαίου ρεκόρ, κανείς δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο άλμα του Beamon για πάνω από μια δεκαετία, και δεν έχει βελτιωθεί μόλις μισό αιώνα αργότερα. Καταχωρημένος στο Εθνικό Hall of Fame στίβου , ο Bob Beamon είναι η επιτομή του ρεκόρ.

Ο Μάικλ Τζόνσον κερδίζει τα 200 μέτρα με τέλειο στυλ

Με μια σχεδόν άχαρη και ελλιπή τεχνική τρεξίματος, ο Τζόνσον αψήφησε τα στερεότυπα ενός σούπερ αθλητή. Παρόλο που συγκέντρωσε μια σειρά από χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς και Παγκόσμιους Πρωταθλητές σε όλη τη γόνιμη καριέρα του, ήταν η άνοδός του σε θρυλικό μεγαλείο στην έδρα του στους Αγώνες της Ατλάντα το 1996 που άφησε το στίγμα του στην ιστορία.

Ο Τζόνσον έγινε ο μόνος άνδρας που κέρδισε και τους Ολυμπιακούς 400 και 200 ​​μέτρα σε έναν Αγώνα. Η κορωνίδα όμως ήταν το εκπληκτικό παγκόσμιο ρεκόρ 19,32 δευτερολέπτων που έκανε. Όχι μόνο είχε καταρρίψει το δικό του παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά το είχε καταρρίψει για περισσότερα από τρία δέκατα του δευτερολέπτου, το μεγαλύτερο κομμάτι που έχει αφαιρεθεί ποτέ από το παγκόσμιο ρεκόρ των 200 μέτρων. Καθώς σπάνια σημειώνονται παγκόσμια ρεκόρ σε τελικούς πρωταθλήματος, η απόδοση του Michael Johnson ήταν μια στιγμή γένεσης για τον καθορισμό του απόλυτου ερμηνευτή.

Ο Ντικ Φόσμπερι επανεφευρίσκει το άλμα εις ύψος

Η φράση «η αναγκαιότητα είναι η μητέρα της εφεύρεσης» δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινή για τον Ντικ Φόσμπερι. Είχε περάσει χρόνια χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του άλματος με ψαλίδα και στη συνέχεια προσπαθούσε να προσαρμοστεί στη νεότερη και πιο προτιμώμενη τεχνική του «δυτικού ρολού» του άλματος πρώτα πάνω από το πρόσωπο της μπάρας. Αντί να επιστρέψει στο ψαλίδι, καινοτόμησε τη δική του επαναστατική τεχνική. Τα αποτελέσματα ήταν δραματικά. Σε ένα μόνο απόγευμα, βελτίωσε τα προσωπικά του καλύτερα κατά μισό πόδι.

Το «Fosbury Flop» έγινε γνωστό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικού το 1968, όταν αποκάλυψε την φαινομενικά περίεργη τεχνική του στον κόσμο και άρπαξε το χρυσό σε έναν εξαιρετικά στενό τελικό. Το κατόρθωμα έθεσε το απόλυτο πρότυπο για το τι σημαίνει να είσαι πραγματικά δημιουργικός στην επιδίωξη της νίκης.

‍

Σας άρεσε αυτό το blog; Αναζητήστε μια συνέχεια πέρα ​​από τον στίβο για να αντιμετωπίσετε επικές στιγμές στο μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο, το χόκεϊ επί πάγου, την κολύμβηση και τη γυμναστική!