Πώς ο εγκέφαλός σας επεξεργάζεται τον φόβο που μυρμηγκιάζει τη σπονδυλική στήλη

Με εορτασμούς όπως το Halloween και το Día de los Muertos ( Ημέρα των Νεκρών ), είναι η ιδανική στιγμή για να επιδοθείτε σε όλα τα τρομακτικά, φρικτά και να τιμήσετε τους νεκρούς. Το Halloween, ειδικότερα, είναι τέλειο εάν αναζητάτε αυτή τη βιασύνη από έναν φόβο που προκαλεί φόβο. Φαντάσματα, καλικάντζαροι, τρομακτικές ταινίες, κοστούμια ζόμπι… όλα είναι μέρος της ατζέντας! Ίσως περάσατε το Halloween προλαβαίνοντας το The Walking Dead ή το American Horror Story ; Ή μήπως μπήκατε σε ένα στοιχειωμένο σπίτι;

Fight-or-Flight

Όποια και αν είναι τα γούστα σας, όταν αντιμετωπίζετε καταστάσεις που προκαλούν μυρμήγκιασμα, ο εγκέφαλός σας μπαίνει σε μάχης ή φυγής . Αυτός ο τρόπος είναι ένας πρωτόγονος μηχανισμός επιβίωσης, στον οποίο το σώμα σας υφίσταται μια αντίδραση στρες σε μια αντιληπτή απειλή στο περιβάλλον σας. Αρχικά, αυτή η αντίδραση προέκυψε από χρόνια προγόνων που προσπαθούσαν να παρακάμψουν τα αρπακτικά και να ξεφύγουν από τον κίνδυνο. Στις μέρες μας, ωστόσο, είναι πιο συνηθισμένο να βιώνουμε αυτά τα συναισθήματα ως απάντηση σε ψυχικές απειλές. Αυτές οι απειλές είναι πιο πιθανό να προκαλέσουν κάποια ψυχολογική δυσφορία αντί να μας βλάψουν σωματικά.

Η Αμυγδαλή

Η αμυγδαλή είναι αυτή που χειρίζεται την απόκριση μάχης ή φυγής. Είναι το μέρος του εγκεφάλου μας που εμπλέκεται στην εμπειρία του συναισθήματος και ένα αναπόσπαστο μέρος της επεξεργασίας του φόβου. Ωστόσο, δεν είναι σε θέση να διακρίνει μια σωματική απειλή από μια ψυχική. Έτσι, ενώ οι ιδρωμένες παλάμες και το άγχος μπορεί να έχουν πιο νόημα όταν έρχονται αντιμέτωποι με ένα πεινασμένο λιοντάρι, μπορεί επίσης να εκδηλωθούν σε ανεπιθύμητα σενάρια, όπως κατά τη διάρκεια συνεντεύξεων για δουλειά ή ταινιών τρόμου.

Πολλά στοιχεία υποστηρίζουν την εμπλοκή της αμυγδαλής με την επεξεργασία του φόβου. Για παράδειγμα, σε μια συγκεκριμένη μελέτη , αυτή η περιοχή του εγκεφάλου αφαιρέθηκε πλήρως σε αρουραίους. Κατά συνέπεια, αυτοί οι αρουραίοι δεν παρουσίαζαν πλέον συμπεριφορές φόβου ή αποφυγής προς τον υπ' αριθμόν ένα εχθρό τους - τη γάτα.

Όταν παρακολουθείτε μια ταινία τρόμου, η ξαφνική εμφάνιση του γκροτέσκου κακού λειτουργεί ως ερέθισμα και θα πυροδοτήσει ένα σήμα στην αμυγδαλή σας. Σε απάντηση σε μια αντιληπτή απειλή, απελευθερώνει μια χημική ουσία του εγκεφάλου που ονομάζεται γλουταμινικό . Η χημική ουσία δρα σε δύο άλλες περιοχές του εγκεφάλου σας. Το πρώτο σήμα στέλνεται βαθιά στη βάση του εγκεφάλου, σε μια περιοχή που ονομάζεται μεσαίος εγκέφαλος.

Βαση αδρεναλίνης και ντοπαμίνης

Δυστυχώς, έχουμε ελάχιστο έλεγχο σε αυτόν τον τομέα. Μας κάνει ακούσια να πηδάμε ή να παγώνουμε, κάτι που δεν είναι ιδανικό αν έχετε ένα μπολ ποπ κορν στην αγκαλιά σας. Το δεύτερο σήμα στέλνεται στον υποθάλαμο, ένα τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο για την παραγωγή ορμονών. Ο υποθάλαμος ενεργοποιεί το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα – με τον τρόπο αυτό αρχίζει να μπαίνει το ένστικτό μας για πάλη ή φυγή. Ως αποτέλεσμα, η αρτηριακή πίεση και ο καρδιακός ρυθμός ανεβαίνουν και η αδρεναλίνη και η ντοπαμίνη (η «ορμόνη ανταμοιβής» του εγκεφάλου) διοχετεύονται σε όλο το σώμα. . Αυτές οι ορμόνες βοηθούν το σώμα μας να προετοιμαστεί για τον αγώνα ή το τρέξιμο της ζωής μας, γι' αυτό νιώθετε τέτοια βιασύνη κάθε φορά που φοβάστε.

Το χημικό μακιγιάζ του εγκεφάλου σας

Αναρωτηθήκατε ποτέ, ωστόσο, γιατί μερικοί άνθρωποι φαίνεται να απολαμβάνουν τις ταινίες τρόμου περισσότερο από άλλους; Ή μήπως γιατί μερικοί άνθρωποι στρέφονται προς τα extreme sports ή τις επικίνδυνες δραστηριότητες; Φαίνεται ότι ορισμένα άτομα απολαμβάνουν αυτές τις εμπειρίες φόβου και τη συνοδευτική βιασύνη περισσότερο από άλλα. Γιατί; Λοιπόν, θα μπορούσε να οφείλεται σε υποκείμενες διαφορές στη χημεία του εγκεφάλου. Στο Πανεπιστήμιο Vanderbilt , για παράδειγμα, αποκαλύφθηκε ότι οι χημικές αποκρίσεις διέφεραν σε ομάδες ανθρώπων όταν αντιμετώπιζαν συναρπαστικές καταστάσεις. Ενώ η ντοπαμίνη απελευθερώνεται ως απάντηση σε τρομακτικές ή συναρπαστικές καταστάσεις, σε ορισμένα άτομα, ο εγκέφαλός τους δεν έχει «φρένο» στην απελευθέρωση και την επαναπρόσληψη ντοπαμίνης στον εγκέφαλο.

Ως αποτέλεσμα, βιώνουν περισσότερη ανταμοιβή και ευχαρίστηση σε τρομακτικές ή επικίνδυνες καταστάσεις και ακόμη υψηλότερα επίπεδα ντοπαμίνης στον εγκέφαλο. Αυτό εξηγεί γιατί κάποιοι από εμάς κρύβονται φοβισμένοι με την απλή αναφορά των ζόμπι , ενώ άλλοι νιώθουμε πεταλούδες ενθουσιασμού. Λοιπόν, εξακολουθείτε να φοβάστε τα πράγματα που χτυπούν τη νύχτα;

‍