Τι κάνει τα γήπεδα του μπέιζμπολ τόσο διαφορετικά;

Τι κάνει τα γήπεδα του μπέιζμπολ τόσο διαφορετικά μεταξύ τους; Οι περισσότεροι φίλοι του μπέιζμπολ γνωρίζουν ότι ο τύπος του γηπέδου εξαρτάται από το κράτημα και την απελευθέρωση της στάμνας. Χρειάζονται χρόνια για να μάθει ένας pitcher σωστά και να εκτελέσει τέλεια ένα γήπεδο και οι περισσότεροι pitcher καταλήγουν να μαθαίνουν 3 ή 4 γήπεδα το πολύ κατά τη διάρκεια της καριέρας τους στο μπέιζμπολ.

Ουσιαστικά, η διαφορά μεταξύ των γηπέδων του μπέιζμπολ βασίζεται εντελώς στη φυσική. Τα μπέιζμπολ έχουν ραφές πάνω τους και σε συνδυασμό με το κράτημα και τη μέθοδο απελευθέρωσης, κάθε γήπεδο μπορεί να οδηγήσει σε μια εντελώς διαφορετική τροχιά για την μπάλα.

Boston Red Sox Pitcher David Price, ο οποίος εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της καριέρας του με τους Tampa Bay Rays, ετοιμάζεται να απελευθερώσει το γήπεδο του από το ανάχωμα. (Φωτογραφία: J. Meric)[/caption]

Το πιο διάσημο γήπεδο είναι το fastball. Τα Fastball, ειδικά τα 4-samers, γενικά θα παραμείνουν σε ευθεία γραμμή και μπορεί ακόμη και να δώσουν την ψευδαίσθηση ότι ανεβαίνουν (όταν στην πραγματικότητα απλά δεν πέφτουν τόσο γρήγορα). Ο στόχος του fastball είναι να νικήσει το κτύπημα με ταχύτητα, προκαλώντας τελικά να αιωρείται πολύ αργά και να χάνει τη μπάλα. Μερικά από τα καλύτερα pitchers στο μπέιζμπολ καταγράφουν τις υψηλότερες ταχύτητες στα ραντάρ. Οι κορυφαίοι ταχυσφαιριστές στο MLB φτάνουν τακτικά στα μέσα και στα ανώτερα της δεκαετίας του '90. Ένα από τα πιο γρήγορα γήπεδα που είδαμε ποτέ ήταν του Aroldis Chapman καθώς έφτασε τα 106 mph (Δείτε το ΕΔΩ ). Είτε πρόκειται για τον David Price, τον Justin Verlander, τον Josh Beckett ή τον Fernando Rodney, η λίστα με τα πιο γρήγορα γήπεδα που έχουν καταγραφεί είναι γεμάτη με κορυφαίους MLB pitchers.

Τα γήπεδα του μπέιζμπολ και οι διαφορετικές τροχιές τους βασίζονται κυρίως στο Magnus Effect . Το κράτημα και η απελευθέρωση είναι βασικά τρόποι με τους οποίους ο pitcher χειρίζεται την μπάλα και την κατεύθυνση περιστροφής της, για να επιτρέψει να συμβούν διαφορετικές τροχιές. Μια εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα είναι το Knuckleball. Το Knuckleball είναι ένα από τα πιο συναρπαστικά γήπεδα στο μπέιζμπολ επειδή είναι εξαιρετικά απρόβλεπτο. Οι χάρτες θερμότητας τοποθεσίας για κανονικά γήπεδα είναι αρκετά συνεπείς. Τα Fastball είναι συνήθως πάνω και μακριά, τα curveball είναι χαμηλά και στο εσωτερικό, ακόμη και τα sliders, οι αλλαγές ή οι βυθίσεις ακολουθούν ένα σταθερό μοτίβο. Τα κότσια, ωστόσο, είναι παντού. Η μη προβλεψιμότητά τους πηγάζει από τον χαμηλό αριθμό περιστροφών. Τα Fastballs θα περιστρέφονται 8 φορές κατά μέσο όρο πριν φτάσουν στο πιάτο. Τα καλά γήπεδα με κότσι συνήθως κάνουν 1 - 1 1/2 περιστροφές. Αυτό επηρεάζει την τροχιά της μπάλας επειδή το wake wake που αφήνει πίσω συνεχίζει να περιστρέφεται από το top spin στο backspin, συνήθως με αποτέλεσμα μια σχεδόν αδύνατο να προβλεφθεί η τροχιά.

Επιπλέον, ενώ τα fastballs συνήθως σπάνε τα 90s, τα knuckleball είναι σχεδόν το αντίθετο. Τα υπέροχα μπαλάκια θα αιωρούνται γύρω στα 63 mph περίπου. Ο πιο διάσημος αθλητής της άρθρωσης φυσικά, είναι ο RA Dickey, ο οποίος αναβίωσε την καριέρα του μετά τη συνταξιοδότησή του, υιοθετώντας το knuckleball και φτάνοντας τις εκπληκτικές δυνατότητες που είχε όλο αυτό το διάστημα, κερδίζοντας τελικά το βραβείο Cy Young για τον Καλύτερο Πίτσερ το 2012.

Παρακολουθήστε το παρακάτω βίντεο για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα διαφορετικά γήπεδα μπέιζμπολ: